Wie ben ik eigenlijk
Veel mensen hebben moeite met hun eigenwaarde, jij misschien ook. Met je uiterlijk of wat je presteert. Te dik, te kort, veel te lang. Of je vind jezelf dom, of te verlegen, een slechte christen, een vervelende ouder.
Veel mensen hebben moeite met hun eigenwaarde, jij misschien ook. Met je uiterlijk of wat je presteert. Te dik, te kort, veel te lang. Of je vind jezelf dom, of te verlegen, een slechte christen, een vervelende ouder.
Ook al verzekeren vrienden of bekenden, hulpverleners misschien wel, je: “nee, dat is onzin, je deed je best, je kon niet anders”. “Het is nu eenmaal zo gelopen, dat moet je loslaten, je hebt er toch spijt van?”.
Dit citaat komt van Corrie ten Boom. En ze had gelijk! Iedereen kent ze, zorgen voor morgen, maar sommigen van ons zijn er heel gevoelig voor om zich te laten meeslepen door gepieker en getob over van alles en nog wat.
In mensen zit veel verlangen, in hen gelegd bij de schepping: ‘laten Wij mensen maken die ons evenbeeld zijn’ (Gen 1: 26) Mensen lijken op God, zijn gemaakt om verbonden te zijn met Zijn Wezen.
Geliefden, vrienden, familie, gemeenteleden die we moeten missen worden hardop bij hun naam genoemd, symbolisch weergegeven in een brandende kaars, een roos in een vaas.
De bijkomende emoties kunnen zijn verwarring, ontworteling. Eenzaamheid, zinloosheid. Woede, onbegrip. Vergeetachtigheid, slapeloosheid. Soms ook (een beetje) opluchting: het is eindelijk voorbij, dat afscheid waar je al zolang rekening mee hield, dat als een vreselijke, dreigende wolk boven je leven hing.
Als jij kwaad word, blijf je dan lang kwaad, maar in stilte? Of kort, maar wel hevig: gooi je alles er meteen uit, met stemverheffing en rode konen er bij? Deze tekst uit Efeziers 4: 26 leert iets over kwaadheid. Om te beginnen, dat je kwaad mag zijn.
Waarom-vragen zijn in feite geloofsvragen verpakt in wanhoopskreten. Ze laten zien hoe diep het menselijk verlangen naar rechtvaardigheid is. Hoe teleurgesteld en bang je je kunt voelen over de tegenstelling tussen harde werkelijkheid en troostrijke beloften.
Maar: veranderen is spannend, soms pijnlijk en vaak verwarrend: wat wordt het resultaat? Zal het beter worden dan het was? Wat als het mislukt? Daar kom je pas achter als je iets doet, de eerste stap zet. Maar hoe doe je dat?
Waarom moest ik Uw stem verstaan?
Waarom, Heer moet ik tot U gaan zo ongewende paden?
Waarom bracht U die onrust mij in ‘t bloed – is dát genade?
Gespecialiseerd in hulp bij individuele problemen, relatie- en ouderschapszorgen en pastorale zorg. Hoe kan ik je helpen?