Koeiendans

Mijn moeder was een brabantse boerendochter, die smakelijk kon vertellen over het leven op de boerderij. Zo verbaasde ze mij eens met het verhaal van de dansende koeien. Ik had geen idée, maar na een lange winter op stal gaan die koeien helemaal uit hun dak wanneer de lente komt. Dan mogen ze de wei in en dat geeft een uitbarsting van vreugde, niet te geloven! Na het bekijken van een paar filmpjes op Youtube begrijp ik waarom ze het een van de mooiste momenten van het boerenleven in de lente noemde. Die grote lompe koeien die ineens vrolijk en sierlijk de wei in rennen en springen. God is de Schepper van alle dingen, dus heeft ook de blijdschaap gemaakt, Hij geniet van de vreugde van mensen én van dieren. God verheugd Zich zelf ook, in Zijn schepping en Zijn kinderen. Wanneer je geniet van de natuur, van zoiets aards als dansende koeien, zie je iets van Gods karakter. Het laat iets zien van Gods wezen, dat 100% liefde is. En als ik dat zie en bedenk: dit is nog maar een flauw voorproefje van leven bij God, het mooiste komt nog! Dan voel ik dankbaarheid en ontzag voor God. Met reikhalzend verlangen kijkt de schepping uit naar de komst van Jezus, en ook wijzelf, wij ‘zuchten in onszelf in afwachting van de openbaring dat we Gods kinderen zijn, de verlossing van ons sterfelijk bestaan’ [Rom. 8: 19,23]

Wat een toekomstverwachting beschrijft de Bijbel in Openbaring 21: 1-4 “Ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde; [–]Hij zal alle tranen uit hun ogen wissen. Er zal geen dood meer zijn, geen rouw, geen jammeerklacht, geen pijn, want wat er eerst was is voorbij!”

En je daar over verheugen door dansende koeien….