Afscheid nemen

De bijkomende emoties kunnen zijn verwarring, ontworteling. Eenzaamheid, zinloosheid. Woede, onbegrip. Vergeetachtigheid, slapeloosheid. Soms ook (een beetje) opluchting: het is eindelijk voorbij, dat afscheid waar je al zolang rekening mee hield, dat als een vreselijke, dreigende wolk boven je leven hing.  

Afscheid van een geliefd en dierbaar persoon of dier staat op nummer 1. van de rouw-lijst. Maar er is ook afscheid van werk, gezondheid, je huwelijk, van je vertrouwde omgeving door een verhuizing.  Van een vriendschap. Alle soorten afscheid hebben overeenkomsten in de verwerking, en toch is het voor iedereen heel persoonlijk hoe die verwerking verloopt. De emotionele betrokkenheid bij datgene wat verloren is speelt hierbij een belangrijke rol.

Loslaten, achterlaten, kwijtraken: in de erkenning van het gemis komt heel veel tegelijk aan emoties over je heen. De scheurende pijn van het definitieve afscheid echt voelen en durven toelaten: het kan zo vreselijk zeer doen. Daarna merk je: je gaat je opnieuw afstemmen, je antenne opnieuw richten als het ware. Er is een groot gat en hoe ga je daar ‘omheen’ leven?

De concrete invulling van het nieuwe nu. Met de herinnering aan hoe het was. Ergens in je leven krijgt die kostbare herinnering een plek. Met een ritueel, een persoonlijk gedachtenismoment, een tastbare vorm die symbool staat voor hoe het was.

Dat is de normale gang van het rouwproces: met een begin en een einde. Dat tegelijk ook weer nieuw begin kan zijn.

Heb jij ervaring met verlies? Hoe voelt het nu voor jou? Heb je een  manier waar je die persoon of situatie kunt herdenken? Ik ben erg benieuwd te horen hoe je dat doet, of hoe het misschien niet lukt. Je kunt een reactie achterlaten of een persoonlijke mail sturen: info@elpidos-counseling.nl.